Ik vroeg of mijn vader niet los kon. Het verplegend personeel deelde mee dat er echter nog geen tijd was geweest om de zaak aan te kaarten bij de verantwoordelijke arts, die op zijn beurt ruggespraak moest houden met de eerste contactpersoon van de familie.
Er was overigens ook, bleek, geen tijd geweest om hem de laatste weken voldoende eten te geven. Hij was in een maand liefst vijf kilo afgevallen. Een gebakje gehaald uit het restaurant was al voldoende om deze diabeet uit een bijna hypo/de “dood” op te wekken.
De personeelsbezetting in dit verpleegtehuis was namelijk maar berekend op 1 bedlegerige patiënt per groep. Bij twee bedlegerige patiënten was er al geen tijd meer om ze voldoende aandacht te geven, bij drie kon dit calculerende managementbeleid actieve versterving door verhongering of verdroging opleveren. Zo had mijn stiefzusje daar een kennis verdroogd aangetroffen en zijn overlijden met een paar weken kunnen vertragen. Een cliënt had een paar maanden daarvoor een andere cliënt zwaar mishandeld.Dat werd pas de volgende ochtend ontdekt, cliënt overleden..
Mijn vader mocht gelukkig wel de laatste weken van zijn leven uit de Zweedse band (springen) en bij ons afscheid die keer, zei hij na zijn gebakje tevreden OK.
PS Nog wat opmerkingen over de noodzaak tot immobiliseren. Waarom geen bedden, die je ook lager kan zetten zodat mensen niet dood kunnen vallen? Of een dikke gymmat onder het bed?
Bejaarden kunnen inderdaad vallen. Kinderen leren ook door vallen en opstaan. Wij, de omgeving, zorgen dat dat veilig kan. Op skeelers dragen ze bijvoorbeeld helmen, pols, knie en elleboogbeschermers. Waarom mogen bejaarden in verpleegtehuizen niet meer lopen om zo hun onrust kwijt te raken? Nu worden ze vaak ten onrechte gesedeerd. Trek ze beschermende kleding aan en zorg dat er geen scherpe hoeken aan meubels zijn. Van mij hoeven de oudjes nog niet op een skateboard door de gang maar een bezoek wordt wat minder deprimerend.
Trouwens over dat personeelstekort, waarom geen sociale dienstplicht voor bijvoorbeeld VUT-ters om een keer per week mee te helpen met eten te geven? Of neemt dan de gemiddelde verblijftijd van patiënten in verpleegtehuizen te veel toe?